کد مطلب:212767 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:47
عجایب خلقت انسان
هنگامی كه بچه در رحم مادر است، سه پرده او را پوشانیده:
1 - شكم 2 - رحم 3 - بچه دان
در این حال كه بچه نمی تواند نفعی به خود برساند، یا ضرری را از خود دور سازد، خداوند آن مقدار خوراك كه لازم دارد به او می رساند، و چون خلقتش تمام شد و كامل گردید، و پوست بدن وی توانست سرما وگرما را تحمل كند، و چشمش تاب دیدن روشنایی را پیدا كرد، از مادر متولد می شود. در این وقت چون محتاج به غذایی است كه متناسب با حال او باشد، خداوند به جای خونی كه در رحم غذای طفل بوده، شیری گوارا و شیرین كه برای نوزاد كاملترین غذاست در پستان مادر قرار می دهد.
طفل، به الهام الهی، زبان بیرون می آورد و لب ها را می جنباند، و به زبان حال غذا طلب می كند، و از شیر مادر استفاده می نماید و تا وقتی كه برای طبع لطیف كودك جز شیر غذای دیگری مناسب نیست، همان شیر را مصرف می كند. ولی بعد از آن كه بدن او احتیاج به غذاهای مختلف پیدا كرد و روده ها و دیگر اعضای او تا حدی رشد نمود و محكم گردید. توانست كم كم به خوراك های دیگر بپردازد، دندان در می آورد تا بتواند به وسیله آن غذاها را نرم كند و به آسانی فرو برد. چون به حد بلوغ رسید، اگر مرد باشد در صورتش مو می رود، و میان خلقت او خلقت زن اختلاف آشكار می شود.
آیا ممكن است كه ترتیب خلقت انسان و حالت های مختلفی كه هر یك از روی كمال قدرت و مصلحت و بدون كم ترین نقصی در وضع او به وجود می آید، بدون خالق و مدبری باشد؟
اگر در رحم به كودك غذا نمی رسید، مانند گیاهی كه آب به آن نرسد خشك می شد. اگر درد زایمان سبب بیرون آمدن بچه از رحم نمی شد، آن بچه مانند زنده به گور بود. اگر هنگام تولد شیر مادر برای او آماده نبود، یا از گرسنگی می مرد، یا غذایی می خورد
[ صفحه 341]
كه مناسب بدن او نباشد.
اگر پس از احتیاج به غذاهای دیگر، دندان بیرون نمی آورد كه بتواند از آن غذاها استفاده كند، رشد نمی كرد و نمی توانست مانند یك فرد عادی به كارهای زندگی بپردازد.
1 - شكم 2 - رحم 3 - بچه دان
در این حال كه بچه نمی تواند نفعی به خود برساند، یا ضرری را از خود دور سازد، خداوند آن مقدار خوراك كه لازم دارد به او می رساند، و چون خلقتش تمام شد و كامل گردید، و پوست بدن وی توانست سرما وگرما را تحمل كند، و چشمش تاب دیدن روشنایی را پیدا كرد، از مادر متولد می شود. در این وقت چون محتاج به غذایی است كه متناسب با حال او باشد، خداوند به جای خونی كه در رحم غذای طفل بوده، شیری گوارا و شیرین كه برای نوزاد كاملترین غذاست در پستان مادر قرار می دهد.
طفل، به الهام الهی، زبان بیرون می آورد و لب ها را می جنباند، و به زبان حال غذا طلب می كند، و از شیر مادر استفاده می نماید و تا وقتی كه برای طبع لطیف كودك جز شیر غذای دیگری مناسب نیست، همان شیر را مصرف می كند. ولی بعد از آن كه بدن او احتیاج به غذاهای مختلف پیدا كرد و روده ها و دیگر اعضای او تا حدی رشد نمود و محكم گردید. توانست كم كم به خوراك های دیگر بپردازد، دندان در می آورد تا بتواند به وسیله آن غذاها را نرم كند و به آسانی فرو برد. چون به حد بلوغ رسید، اگر مرد باشد در صورتش مو می رود، و میان خلقت او خلقت زن اختلاف آشكار می شود.
آیا ممكن است كه ترتیب خلقت انسان و حالت های مختلفی كه هر یك از روی كمال قدرت و مصلحت و بدون كم ترین نقصی در وضع او به وجود می آید، بدون خالق و مدبری باشد؟
اگر در رحم به كودك غذا نمی رسید، مانند گیاهی كه آب به آن نرسد خشك می شد. اگر درد زایمان سبب بیرون آمدن بچه از رحم نمی شد، آن بچه مانند زنده به گور بود. اگر هنگام تولد شیر مادر برای او آماده نبود، یا از گرسنگی می مرد، یا غذایی می خورد
[ صفحه 341]
كه مناسب بدن او نباشد.
اگر پس از احتیاج به غذاهای دیگر، دندان بیرون نمی آورد كه بتواند از آن غذاها استفاده كند، رشد نمی كرد و نمی توانست مانند یك فرد عادی به كارهای زندگی بپردازد.